W okresie między pierwszym a drugim rozbiorem Polski bankowość rozwijała się, ale był to bardzo burzliwy rozwój. Warszawa była jednym z ważniejszych centrów finansowych Europy. Poziom i możliwości kapitałowe banków w Polsce i całej bankowości były podobne do europejskich., nie było pomiędzy nimi wyraźnego rozdźwięku.
W czasie Sejmu Czteroletniego Andrzej Kapostas złożył projekt Banku Narodowego, który miałby produkować pieniądze papierowe, zabezpieczone sprzedawanymi sukcesywnie starostwami. Pomysłu tego nie zrealizowano, jednak zdążył on uzyskać popularność, i to niemałą.
Jeżeli chodzi o Europę, to pierwsze banki publiczne zaczęły tutaj powstaawać już pod koniec średniowiecza. W 1401 roku w Barcelonie powstał Taula de Cambi. W 1407 roku Banco di San Georgio w Genui, w 1584 roku Banco di Rialto w Wenecji. Rok 1600 zapoczątkował Amsterdaamsche Wisselbank., w 1605 roku papieski Banto di Santo Spirito w Rzymie i w 1619 hamburski Girobank. Banki te, oprócz tego, że były papieskie, były własnością republik miejskich.
W drugiej połowie XVII wieku banki publiczne zaczęły powstawać także w większych państwach. np. w 1968 roku powstał Sverige Riksbank, w 1694 roku Bank of England, w 1691 Bank of Scotland i w 1727 roku zaistniał Royal Bank of Scotland.
Nowe instytucje, oprócz tego, że miały dotychczasowe funkcje, zajmowały się również emisją banknotów. Oczywiście, możliwości związane z emisją pieniądza papierowego zostały nadużyte już w 1720 roku, kiedy to przez Francję, Holandię i Wielką Brytanię przetoczyła się fala spekulacji związanych z nazwiskiem Johna Lawa. Jednak powoli, w ciągu XVIII, wieku pieniądz papierowy upowszechniał się kolejnych krajach. Dzięki temu możliwości mobilizacji kapitału tkwiące w instytucji banku publicznego, były tak duże, że zachęcały do naśladowania takiej działalności.
ika
